Transporter PZInż. 222

W latach 30-tych podstawowym środkiem transportu w powstających jednostkach piechoty zmotoryzowanej były samochody Polski Fiat typ 618 i typ 621. Samochody te poza wizualnym przystosowaniem do funkcji pojazdu wojskowego, nie posiadały istotnych różnic w stosunku do pojazdów cywilnych. Powstała więc konieczność zaprojektowania transportera piechoty który musi posiadać dobre własności terenowe by móc współdziałać z czołgami, a jednocześnie jako bardziej narażony na zniszczenie musi mieć prostą i tanią konstrukcję.
PZInż. 222 został zaprojektowany przez inż. Edwarda Habicha jako alternatywna konstrukcja dla ciągnika półgąsienicowego PZInż. 202, który okazał się konstrukcją zbyt nowatorską i skomplikowaną by móc wejść wówczas do produkcji seryjnej.
PZInż. 222 został opracowany w niespełna rok, dzięki daleko posuniętej unifikacji podzespołów z seryjnie produkowaną półciężarówką Polski Fiat 618, zasadnicze różnice sprowadzały się do zastosowania wózka gąsienicowego, a przez to przesunięcie tylnego mostu do przodu. Pojazd był wyposażony w silnik PZInż. 357 (Polski Fiat 118A), skrzynię przekładniową z czterema biegami do przodu (3 i 4 zsynchronizowane) i jednym do tyłu oraz reduktor do jazdy w terenie. PZInż. 222 posiadał automatyczny mechanizm blokady mostu który włączał się gdy prędkości obrotowe kół prawej i lewej strony miały zbyt dużą różnicę. Odpowiednio dobrane przełożenia reduktora i przekładni głównej sprawiały że transporter mógł pokonywać z pełnym obciążeniem wzniesienia o nachyleniu 49o. Napęd przenoszony był na gąsienice sworzniowe, jednogrzebieniowe, z poduszkami gumowymi. Ten typ gąsienic był zaprojektowany specjalnie dla tego modelu i okazał się bardzo udaną konstrukcją, podczas testów po pokonaniu 13000 km gąsienice zużyły się tylko w niewielkim stopniu. PZInż. 222 posiadał zawieszenie na półeliptycznych resorach piórowych ustawionych wzdłużnie, i hydraulicznych amortyzatorach ramieniowych. Hamulce główne bębnowe na kołach przednich i kołach napędzających gąsienice. Hamulec ręczny , mechaniczny działał na wał napędowy. Transporter PZInż. 222 miał ładowność w warunkach terenowych 1150kg i mógł ciągnąć przyczepę o masie do 1000kg
Pojazd miał kompletną instalację elektryczną o napięciu 12V, zasilaną z prądnicy o mocy 100W, akumlator o pojemności 60Ah.
Pojazd PZInż. 222 pomyślnie przeszedł próby labolatoryjno-terenowe przeprowadzone pod koniec 1938 roku i po rozpoczęciu produkcji seryjnej, miał być podstawowym pojazdem oddziałów zmotoryzowanych.
Na początku 1939 roku wyprodukowano 12 sztuk PZInż. 222 które latem 1939 roku przechodziły ostatnie testy w 10 Brygadzie kawalerii i prawdopodobnie razem z nią uczestniczyły w działaniach wojennych we wrześniu.
Projektowane były wersje specjalne : wóz telefoniczny, zwiadowczy, ciągnik artyleryjski, ciągnik nasłuchowników Goertza. Jednak tych wersji najprawdopodobniej nie wyprodukowano gdyż przeszkodził temu wybuch wojny. Na rok budżetowy 39/40 zamieżano wyprodukować 200 transporterów PZInż. 222.

Dane taktyczno-techniczne: PZInż. 222
Masa - 2.85 t
Wymiary - długość 4.81m, szerokość 1.8m, wysokość 2.15m, prześwit 0.28m.
Silnik - gaźnikowy, 4-suwowy, 4-cylindrowy, PZInż. 357 (pFIAT 118A), pojemność 1944 cm3, moc 45 KM, chłodzony płynem
Zużycie paliwa - na drodze: 24 l/100km , w terenie 34 l/100km
Prędkość - na drodze: 42 km/h, w terenie: 22 km/h
Zasięg - na drodze 290 km, w terenie: 200 km
Pokonywane przeszkody - wzniesienia: 49o, ściany: ?m, rowy: ?m, brody: ?m
Weight - 2.85 tons
Dimensions - lenght: 4.81m, width: 1.8m, height: 2.15m, ground clearance: 0.28m
Engine - carburetors, 4-stroke, 4-cylinder, displacement 1944 cm3, PZInż. 357 (pFIAT 118A), 45hp, water-cooled
Fuel Consumption - road: 24 l/100km, off-road: 34 l/100km
Maximum Speed - road: 42 km/h, off-road 22 km/h
Range - road: 290km, off-road: 200 km.
Negotiated obstacles - gradient: 49o, vertical obstacle: ?m, trench: ?m, fording: ?m


Transporter PZInż. 202