Działo samobieżne SU-76

W lipcu 1942 roku biura konstrukcyjne NKTP przestawiły do prób prototypy dział samobieżnych : OSU-76 (na podwoziu T-60) i SU-76 (na podwoziu T-70). Po przeprowadzonych testach do uzbrojenia Armii Czerwonej przyjęto w grudniu 1942 roku SU-76. Było to lekkie przeciwpancerne działo samobieżne typu odkrytego, przeznaczone do wsparcia piechoty. Zostało skonstruowane w fabryce nr 38 w Kirowie. Zespołem kostruktorskim kierował inż. M.Szukin. Wobec tego że podwozie czołgu lekkiego T-70 było zbyt małe, powiększono je poszerzając kadłub oraz wydłużając przez dodanie dodatkowej pary kół nośnych. Działa SU-76 posuwały się tuż za pierwszymi tyralierami, niszcząc gniazda karabinów maszynowych, stanowiska moździerzy, schrony, a także czołgi. Czasami nawet gdy w ogniu walki zaszła taka konieczność SU-76 występowały w roli czołgu, co jednak zazwyczaj kończyło się dużymi stratami. Ogółem podczas II wojny światowej wyprodukowano 12671 dział SU-76, i obok czołgu T-34 był to najbardziej masowo produkowany sowiecki wóz bojowy.

In July of 1942, Construction Bureau of NKTP presented ready for tests prototypes of self-propelled guns: OSU-76 (based on T-60 chassis) and SU-76 (based on T-70 chassis). After tests, in December of 1942,  SU-76 entered service with the Red Army.  It was a light open top self-propelled anti-tank gun designed for infantry support role.   It was constructed in Factory Number 38 in Kirov.  The design team was directed by Engineer M.Szukin. T-70's chassis was too small and was enlarged by widening and lenghtening the hull and adding a set of road wheels.  SU-76 guns followed the first wave of infantry, destroying machine gun and mortar nests, fortifications as well as tanks.  Sometimes, SU-76 were used in tank's role, what often ended in large number being lost.  In general, during World War II, 12671 SU-76 were produced and next to T-34 tank it was the most numerous Soviet combat vehicle produced.

Dane taktyczno-techniczne : SU-76

SU-76
(1:35)
(wyk. Jacek Nawrot)