Ciężki czołg FCM 2C

W czasie I W.Ś. w 1916 roku francuskie dowództwo zleciło opracowanie ciężkiego czołgu zdolnego do
przełamania frontu tzw. Char de rapture. Zaprojektowano dwa pojazdy bojowe, na podstawie których
zbudowano dwa prototypy w zakładach FCM w La Seyne, które nazwano Char 1A. Czołgi były uzbrojone
w armatę 75 mm i dwa karabiny maszynowe 8mm Hotchkiss Modele 1914. Opancerzenie miały do 45mm
i ważyły 41 000 kg. Jeden prototyp posiadał mechaniczne przeniesienie mocy, zaś drugi miał napęd
spalinowo-elektryczny . Skonstruowano jeszcze jeden czołg uzbrojony w armatę 105mm oznaczony jako Char 1B.
Do produkcji seryjnej skierowano ulepszony czołg Char Laurdes FCM 2C. W 1919r planowano użycie na
froncie 300 sztuk tego typu pojazdów. Jednak pod koniec wojny w montażu było tylko 10 czołgów,
których budowę ukończoną w 1922 r. Na początku czołgi były wyposażone w dwa spalinowe silniki
typu Mercedes - Benz GIIIa. Później zastąpiono je na siliniki rzędowe Maybach. Dwa silniki spalinowe
napędzały generator wytwarzający prąd dla silnika elektrycznego, który umożliwiał poruszenie gąsienic.
Pojazd posiadał dwie wieże. Jedną główną uzbrojoną w armatę 75mm oraz drugą mniejszą wieżyczkę
z karabinem maszynowym 8mm. Masa bojowa FCM 2C wynosiła 70 000 kg, opancerzenie do 45mm.
Podwozie składało się z 24 małych kół jezdnych połączonych w sześć wózków.
W 1926r w zakładach FCM zmodyfikowano jeden czołg. Silniki wymieniono na dwa silniki rzędowe
typu Sautter-Harie o mocy 186 kW (250KM). Czołg miał cieńszy pancerz i jego uzbrojenie stanowiła
krótkolufowa haubica 155mm.
Na początku II WŚ 51. Batalion Czołgów Ciężkich miał na wyposażeniu 6 czołgów FCM 2C.

Istnieją dwie teorie ich zniszczenia. Jedna mówi o nalocie Luftwaffe na transport koleją FCM 2C na front.
Zaś druga twierdzi o samozniszczeniu pojazdów przez załogi na wagonach, z powodu zbombardowanych
szyn przez niemieckie lotnictwo.

Dane taktyczno-techniczne : FCM 2C